Mustafa

sonunda izleyebildim filmi... o kadar gereksiz elestirilerden sonra merak ta etmiyor degildim hani. gayet gercekci ve sade uslubuyla olması gerektigi gibi bir yapım. sanırım Mustafa Kemali 'kusursuz insan ustu bir varlık' gibi benimsiyen arkadasların beklentilerini karsılamadıgı icin hayal kırıklıgıda yasattı sanırım.

hız tutkum

engellenemez bir sey bu hele benim gibi aceleci ve tahamulsuz iseniz. bir noktadan sonra bir turlu cozulemiyen istanbul trafiginin stresti icten ice yıpratıyor haliylede asbiyet hat safhada insanlarda artık cok fazla tartısma yasıyorum yollarda her an kavgaya donusebilecek su ana kadar bana birsey olmadıysa sansımdan her halde ama herkes sag duyulu degil ne yazıkkı. gecenlerde is donusu eve donmeye calısırken bir taksıcı arkadasın kaza yapmasına neden oldum, bu arkadas gecis ustunlugunun kendinde oldugunu dogal bir hakkı gibiymis gordugu icin(taxi &minubus soforleri) yol vermiyip sıkıstırdım birazda istiyerek buda gitti duran arabaya carptı neyseki kimse yararlanmadı sadece maddi hasar var. ambulans veya itfaye haricinde kimsenin ustunlugu yok bu trafikte bunuda ogretmeye calısıyorum zaten dıgerlerine. bir yerden sonra zaten trafikteki diger kisiler ozurluymus gibi bir hisse kapılıyorum onlar aracları degil araclar onları kullanıyor galiba elimde olsa cogunu yollara cıkarmam herkese ehliyet verilmemesini saglarım ozellikle bayanlara onlar icin alısveris arabaları daha uygun olur...

&&&

İzole bir hayat surmek gerek herhalde acı cekmemek icin...su sıralar duygularımdan en azından bir kısmından kurtulmayı dilerdimki olmaz ama cogu isteklerim gibi ama uslanmaz istemekten...ne kadar direncli olsamda yetmez bir turlu bagısıklık kazanamadım...bir kadının'artık' bana yasatabilecegi acının bu denli olabilecegini ummazdım inanmak dahi istemezdim dusunemezdim bile ama kabullenmekten baska hicbir secenek bırakmadın bana mucadele gucumde kalmadı zaten bu terkedilis sonrası...ask yoksa neyin savasını surduruceksinki zaten bu kabullenis degil aslında cokus oldu benim icin zaman en iyi ilac der mantıgım en azından yaralar iyilesirde icerlerde bir yerde kalır hep burukluk hersey gecer hersey unutulur nede olsa unutmak muthis bir lutuf benim icin su sıralar nedense ofke bile duymuyorum zaman birseyler katmakton cok siliyor benden nefes aldıkcada silicek adı belki olgunlasma olcak dısarıdan bakıldıgında ama yitirmekten baska birsey degil aslında yasam verdiginden fazlasını istiyor gibi geliyor bazen hersey devam etsede herseye bakısın farklısıyor ve cevrende bunu tam anlamıyla kimseyle paylasma secenegin varda yok kimse ben degil benim bir baskası olmadıgım gibi yazmakta sacma gelsede tutarlı olan yanı kalıcı olması bunun insanlar olsede yazdıkları kalıcı yaptıklarından ziyade belki bir sure sonra okudugumda bunu neler hissettigimi hatırlamıyor olurum tebessum ederek.